Dane techniczne: CZOŁG PŁYWAJĄCY PT – 76

Typ pojazdu:Lekki czołg pływający
Produkcja: ZSRR 1951-1967
Masa: 14,6 tony
Ilość załogi: 3 osoby (dowódca, działonowy, kierowca)
Pancerz: spawany z płyt walcowanych, grubość do 25 mm
Prędkość max.: 44 km/h (ląd), 10-12 km/h (woda)
Uzbrojenie: 1 x armata D-56T kal. 76,2 mm, 1 x karabin maszynowy SGMT kal. 7,62 mm Silnik: 6-cylindrowy, wysokoprężny model W-6 o mocy 240 KM

PT-76 to lekki czołg pływający konstrukcji radzieckiej, produkowany w latach 50. XX wieku. Pojazd został opracowany w biurze konstrukcyjnym z myślą o stworzeniu uniwersalnego czołgu rozpoznawczego zdolnego do operowania w trudnym terenie i pokonywania przeszkód wodnych. Jego nazwa pochodziła od kalibru armaty (76,2mm) oraz oznaczenia „pływający tank”.

PT-76 wyróżniał się charakterystyczną, opływową konstrukcją kadłuba, która umożliwiała pływanie bez dodatkowego przygotowania. Napęd w wodzie zapewniały dwa pędniki wodne umieszczone w tylnej części pojazdu. Czołg posiadał trzy przedziały: kierowania, bojowy i silnikowy. Kadłub był hermetyczny, spawany z płyt stalowych. Pojazd był produkowany w zakładach VolgogradTractor Plant, gdzie wyprodukowano około 12 000 egzemplarzy. PT-76 został przyjęty do uzbrojenia armii radzieckiej w 1952 roku, a następnie był eksportowany do wielu krajów sojuszniczych.

Główne wersje produkcyjne:

• PT-76 – podstawowa wersja

• PT-76B – zmodernizowana wersja z udoskonaloną stabilizacją armaty

• PT-76M – chińska kopia

• Type 63 – chiński rozwój konstrukcji

PT-76 zapisał się w historii jako jeden z najbardziej udanych czołgów pływających. Jego główne zalety to doskonałe zdolności pływackie, dobra mobilność w trudnym terenie i prosta konstrukcja. Największymi wadami były słabe opancerzenie i stosunkowo słabe uzbrojenie w porównaniu z nowszymi konstrukcjami. Mimo to, konstrukcja ta wywarła znaczący wpływ na rozwój późniejszych pojazdów tego typu, a niektóre egzemplarze pozostawały w służbie jeszcze w latach 90. XX wieku.