Transporter opancerzony SKOT
Dane techniczne:
| Typ pojazdu | Transporter opancerzony |
| Produkcja | Polska, Czechosłowacja 1963 – 1971 |
| Masa | 12900 kg |
| Ilość załogi | 2+10 osoby |
| Pancerz | Spawany z płyt walcowanych |
| Prędkość max. | 95 km/h |
| Uzbrojenie | wersja 2AP – 1 wkm, 14,5 mm KPWT sprzężony z 7,62 mm km PKT |
| Silnik | Silnik wysokoprężny, 4-suwowy, widlasty, 8-cylindrowy Tatra T-928-14, pojemność – 11 762 cm3, stopień sprężania 16,5, moc – 132,4 kW (180 KM) przy 2000 obr./min., chłodzony powietrzem |
Transporter opancerzony SKOT znany również pod nazwą OT-64, to kołowy, pływający transporter opancerzony opracowany wspólnie przez Czechosłowacką Republikę Socjalistyczną i Polską Rzeczpospolitą Ludową na przełomie lat 50. i 60. XX wieku. Transporter opancerzony OT-64 SKOT był pierwszym nowoczesnym pojazdem bojowym wprowadzonym masowo na wyposażenie polskich sił pancernych i zmechanizowanych w okresie powojennym.
SKOT ze względu na wysokie właściwości trakcyjne i możliwości bojowe zaliczany był do najlepszych transporterów opancerzonych na świecie. Nowoczesny układ napędowy z planetarną półautomatyczną skrzynią biegów systemu Wilson (z wstępnym wybieraniem biegów), niezależne zawieszenie kół oraz centralny układ pompowania zapewniały mu dużą manewrowość w terenie. Wodoszczelny kadłub oraz śruby do napędu w wodzie umożliwiały pokonywanie przeszkód wodnych bezpośrednio z marszu. Opancerzenie chroniło załogę przed pociskami broni strzeleckiej oraz odłamkami granatów i pocisków artyleryjskich. Transporter posiadał wyposażenie zapewniające ochronę załogi przed bronią masowego rażenia (pył radioaktywny, skażenia chemiczne i biologiczne).
Projekt transportera SKOT opracowano w Biurze Konstrukcyjnym Zakładów Samochodowych im. K. Gottwalda (AZKG) w Pradze. Jego głównym konstruktorem był inż. Miroslav Splichal. Prace projektowe rozpoczęto w styczniu 1958 roku. Produkcja seryjna transportera rozpoczęta została w FSC w Lublinie 12 października 1963 roku w dwudziestą rocznicę Bitwy pod Lenino. Polski zakład pełnił rolę montowni. Z Czechosłowacji importowane były podzespoły układu napędowego i przeniesienia mocy (Zakłady Tatra). W Polsce produkowano pancerne kadłuby i wieże (Huta w Ostrowcu Świętokrzyskim i Huta Częstochowa), elementy układu zawieszenia (Huta Stalowa Wola) i uzbrojenie pokładowe (Zakłady Mechaniczne w Tarnowie). Produkcję zakończono 22 lipca 1971 roku. Łącznie wyprodukowano 4,5 tys. egzemplarzy, z czego 2,5 tys. dla Wojska Polskiego i 2 tys. dla armii czechosłowackiej. Po wprowadzeniu na uzbrojenie obu armii bojowych wozów piechoty BMP-1, transportery SKOT stopniowo wycofywano ze służby, wiele sprzedano do kilkunastu krajów świata.